PROF. DR VOJISLAV MAKSIMOVIĆ (1935–2024) bio je univerzitetski profesor, akademik, književni istoričar, prozni pisac, narodni poslanik, prvi rektor Univerziteta u Istočnom Sarajevu i senator Republike Srpske. Rođen je 4. avgusta 1935. godine u Cvilinu (opština Foča), u tadašnjoj Zetskoj banovini Kralјevine Jugoslavije. Osnovnu školu učio je u rodnom mjestu i Ustikolini, a nižu realnu gimnaziju sa malom maturom završio je u Foči (1950). Višu gimnaziju pohađao je u Foči, Beogradu i Sarajevu, gdje je u Drugoj muškoj gimnaziji položio veliku maturu (1955). Studije jugoslovenskih književnosti i srpskohrvatskog jezika započeo je u Beogradu, akademske 1955/56, a završio na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1960. Nakon diplomiranja i odsluženja vojnog roka službovao je u Foči i Goraždu. Bio je profesor u centru za obrazovanje preduzeća „Maglić“ i u Učitelјskoj školi, glavni i odgovorni urednik listova Drinske novosti (Goražde) i Maglić (Foča), srednjoškolski profesor, upravnik Narodne biblioteke u Foči i direktor Radničkog univerziteta Foča. U to vrijeme bio je i odbornik opštine Foča, odbornik sreske skupštine u Sarajevu i poslanik u Prosvjetno-kulturnom vijeću Savezne skupštine u Beogradu. Godine 1969. prelazi u Sarajevo, u Institut za izučavanje jugoslovenskih književnosti na Filozofskom fakultetu, gdje počinje da radi kao asistent, te viši stručni saradnik. Doktorsku disertaciju Književni rad Jovana Kršića, odbranio je 1975. godine na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, nakon čega je izabran u zvanje docenta na Odsjeku za opštu književnost, scenske umjetnosti i bibliotekarstvo Filozofskog fakulteta u Sarajevu, na kojem je radio u zvanju vanrednog i redovnog profesora sve do početka građanskog rata u BiH. Bio je gostujući profesor na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu (1980–1984), gdje je predavao Bibliografiju na tek osnovanoj Katedri za bibliotekarstvo i informatiku. Od školske 1984/85. bio je, takođe, profesor jugoslovenske književnosti po pozivu na Univerzitetu „Jan Komenski“ u Bratislavi. Po izbijanju građanskog rata 1992. godine napušta Sarajevo. U septembru iste godine Vlada Republike Srpske imenovala ga je za prvog rektora Univerziteta u Srpskom Sarajevu, sa sjedištem na Palama. Za kratko vrijeme, u teškim uslovima života i rada i sa malim brojem nastavnika, a uz pomoć opštinskih organa i najviših vlasti Srpske Republike, uspio je da utemelјi trinaest fakulteta i tri akademije, koji su smješteni u više gradova Srpske. Na dužnosti rektora ostao je do aprila 2000. godine. Zajedno sa akademikom Slavkom Leovcem zaslužan je za osnivanje Odsjeka za opštu književnost i bibliotekarstvo na Filozofskom fakultetu Pale. Na tom Odsjeku, na sva tri ciklusa studija, radio je do odlaska u penziju. Sa navršenim punim radnim stažom, penzionisan je u oktobru 2003. godine. Senat Univerziteta u Istočnom Sarajevu izabrao ga je 2009. za svog prvog profesora–emeritusa. U okviru magistarskih i master studija na Filozofskom fakultetu Pale nastavio je kao profesor–emeritus da predaje Teoriju, metode i tehniku naučnoistraživačkog rada sve do akademske 2016/2017. godine.
Kao naučnik i književnik učestvovao je na brojnim konferencijama i skupovima u mnogim gradovima i regijama nekadašnje Jugoslavije, kasnije Srbije i Republike Srpske. Kao član i predstavnik kulturnih delegacija boravio je u više zemalјa Evrope i svijeta: Bugarska, Egipat, Nјemačka, Mađarska, Čehoslovačka, Engleska, Sovjetski Savez, Rumunija, Irska.
Bio je poslanik Narodne skupštine Bosne i Hercegovine (1990–1992), poslanik Narodne skupštine Republike Srpske (1991–2000) i predsjednik Skupštine Srpskog Sarajeva (1994–1996). Za društvenu i političku aktivnost odlikovan je Ordenom Republike Srpske sa lentom (1994) i Ordenom Nemanjića (1996). Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske izabran je 1997, a za redovnog 2004. godine. Za člana Međunarodne akademije humanističkih i prirodnih nauka u Moskvi izabran je 2002. godine. Bio je član prvog saziva Senata Republike Srpske.
Na Vidovdan 1990. u Sarajevu, sa grupom srpskih intelektualaca, obnovio je rad Srpskog prosvjetnog i kulturnog društva „Prosvjeta“ i bio njegov predsjednik do 2001. godine. Pokrenuo je „Prosvjetino književno kolo“, objavio bibliografiju radova i hroniku toga društva i priredio Prosvjetine kalendare od 1993. do 2023. godine. Uređivao je časopise Mostovi (1969–75), Život (1971–73), Izraz (od 1979), sarađivao u mnogim publikacijama i listovima, bio član mnogobrojnih žirija, izdavačkih savjeta, uređivačkih odbora, redakcija i udruženja (Udruženje književnika BiH, UK Srbije, UK Republike Srpske). Bio je u redakciji izdavačkog projekta 50 knjiga savremene književnosti naroda i narodnosti BiH (Sarajevo, 1985) i član uređivačkog odbora Srpske bibliografije, Knjige 1868–1944 Narodne biblioteke Srbije.
Književno stvaralaštvo započeo je još u studentskim danima, objavlјivanjem poezije, da bi nakon završetka studija intenzivno pisao različite književne i naučne forme – oglede, prikaze, studije, pripovijetke, romane i poetsku prozu. Za književni i naučni rad dobio je niz važnih priznanja: „Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva“ (1971), nagrada grada Plјevlјa (1971), nagrada izdavačkog preduzeća „Svjetlost“ Sarajevo (1972), „Dvadesetsedmojulska nagrada“ Socijalističke Republike Bosne i Hercegovine (1981), nagrada fondacije „Dragojlo Dudić“ u Beogradu (1990), nagrada „Laza Kostić“ u Novom Sadu (1995), nagrada „Vladimir Ćorović“ u Gacku (2003).
Veoma je obimna njegova bibliografija samostalno napisanih djela kao i novinskih, publicističkih, književnih, stručnih i naučnih radova objavlјenih u raznim periodičnim publikacijama ili separatima. Ovdje navodimo samo samostalno objavlјene knjige: Viđenje Bosne, ogledi, Plјevlјa 1970; Zavodišta, roman, Sarajevo 1971; Bibliografija radova o narodnoj književnosti (koautorski), monografija, Sarajevo 1972; Nekada i sada, ogledi i kritike, Sarajevo 1973; Belata ptica, roman, Skopje, 1974; Od usta do usta, roman, Sarajevo 1977; Jovan Kršić – život i književno-kritiči rad, monografija, Sarajevo 1977; Neka presudi vrijeme, ogledi, Sarajevo 1978; Ispred svoga doba, ogledi, Sarajevo 1980; I namjerno i uzgredno, kritike, Plјevlјa 1981; Motivi i forme, eseji, Sarajevo 1986; Predjeli, proza, Sarajevo 1987; Osnove teorije bibliografije, udžbenik, Sarajevo 1987; Prostori i pojave, eseji, Sarajevo 1989; U vremenu srpskog buđenja, govori i intervjui, Sarajevo 1991; Putopisna i memoarska literatura, Sarajevo 1991; Ponešto, proza, Banja Luka 1995; Vuk i slјedbenici, Srbinje 1997; Podneblјa, pjesme, Srbinje 1998; Starina i savremenost, ogledi, Beograd 1999; Stari srpski pisci, monografija, Pale 2000; Vaso Pelagić, monografija, 2001; Bibliografija društva „Prosvjeta“ (1902–2002), monografija, Srpsko Sarajevo 2002; Mitropolit Sava Kosanović, monografija, Srpsko Sarajevo 2003; Budna braća, roman, Istočno Sarajevo 2005; Povodi i razlozi, članci, Banja Luka 2005; Do dana današnjeg, proza, Beograd 2008; Hronika nove „Prosvjete“ (1990–2010), Pale 2010; Bibliografski i srodni ogledi, Istočno Sarajevo 2012; Zimski san, proza, Banja Luka 2012; Naučni putokazi – teorija, metodi i tehnika naučnoistraživačkog rada, monografija, Pale 2014; Staze i krugovi, proza, eseji, zapisi, Pančevo 2017; Jevrejske književne teme, kritika, Banja Luka 2017; Zbogom Austrijo!, roman, Banja Luka 2019; Nojevo pleme, proza, Pale 2019; Tmine i vedrine, proza, Pančevo – Beograd 2019; Između sumraka i svanuća, proza, Pale 2023; – Priredio: K. Baruh: Izabrana djela, Sarajevo 1972; „Bosanskohercegovački književni ogled 1810–1941“, časopis Život, 1974, broj 7–8; J. Kršić: Sabrana djela, I–IV, Sarajevo 1979; P. Čokorilo, J. Pamučina, S. Skenderova: Ljetopisi, Sarajevo 1976; Za novi zavičaj, izbor poezije, Plјevlјa 1976; Đ. Jakšić: Poezija, Sarajevo 1977; J. Kršić: Sabrana djela, I–IV, Sarajevo 1979; Progresivna misao u BiH 1918–1941, Sarajevo 1983; H. Alkalaj: Izabrana djela, Sarajevo 1984; Spomenica Mlade Bosne (1914–2014), Pale 2014; Pogledi svjedoka i učesnika: dvadeset i pet godina nove „Prosvjete“ (1990–2015), godišnjak, Pale 2016; Mitropolit Sava Kosanović, Krstom i perom, sabrani spisi, Berane – Beograd 2019.
Komemorativna sjednica povodom smrti akademika Vojislava Maksimovića održaće se u petak, 30. avgusta, sa početkom u 12.00 časova u Gradskom pozorištu Foča.
Povodom smrti uvaženog profesora Maksimovića knjiga žalosti biće otvorena naredna tri dana, u prostorijama Rektorata Univerziteta u Istočnom Sarajevu.
Akademik Vojislav Maksimović biće sahranjen na groblјu u Jošanici kod Foče u subotu, 31. avgusta, u 12.00 časova.